Górki trening po Czechach

Niedziela, 15 czerwca 2014 · dodano: 16.06.2014 | Komentarze 1

Dziś udało się po długim czasie zorganizować wspólny trening w większym gronie. O 8:15 mieliśmy zbiórkę na Rodrożu Kowarskim. Starałem się być punktualnie żeby chłopaki nie czekali bo było bardzo zimno jak na połowę czerwca. Niestety to mnie przyszło czekać w zimnie na kolegów. Po 10' czekania ruszyłem powoli na górę. Koledzy doszli mnie przed samym Okrajem. Niestety Marek był dziś niedysponowany i musiał zrezygnować z dalszej jazdy. Wielka szkoda:( Zostało nas grupka 4 kolarzy. Zjeżdżając z Okraju cieszyłem się że zabrałem zimowe ciuchy na zjazd bo było przeraźliwie zimno. W Svobodzie skręciliśmy w prawo i wspinalismy się na przeł. Pod Cerną Horą.

Spokojnym tempem po 19'32" wjechaliśmy na szczyt. Zjazd do połowy był super, druga połowa fatalna ale jest sznasa że i drugą część drogi czesi zrobią:) Zmiennym tempem dojechaliśmy do Lanova skąd rozpoczęliśmy ponad 16 km podjazd o średnim nachyleniu 4% nad Pec pod Śnieżku. Droga sukcesywnie wspinała się do góry a nasza grupa wciąż jechała razem. Dopiero w końcówce poszło nieco szybsze tempo i  grupa troszkę się porwała. Tak długi podjazd sprawił że w końcówce nasz kolega Flanelos przeżywał wielki kryzys w postaci skurczów mięśni nóg. Na szczęście były to ostatnie metry podjazdu. Na szczycie krótki odpoczynek żeby dać koledze odpocząć. Niestety już samotnie rozpoczęliśmy zjazd w kierunku Pecu i ponownie Flanelosa dopadły skurcze. W tym momencie nie wyglądało to różowo. Do pokonania pozostawał 12 km podjazd pod Okraj. Zatrzymaliśmy się na Krizovatce na przystanku i patrzylismy za autobusem na Okraj. Niestety autobus był dopiero za 2h:( Padło hasło że próbujemy wjechać na Okraj. Oddałem koledze picie żeby się nawodnił bo źle wyglądał. W tej chwili pomyślałem że przydałaby się pomoc naszych kolegów bo zawsze to lepiej we trójkę holować kolegę niż w pojedynkę. Cóź zaczęliśmy wspinaczkę. Powoli wolnym tempem wspinamy się do góry. Bardzo ciężko idzie ale trzymamy tempo. Co chwile pytam się jak się czuje bo widzę ogromne zmęczenie na jego twarzy. 2 km przed Okrajem ponowny odpoczynek. Z niecierpliwością odliczamy kiedy będziemy na szczycie. Kiedy zbliżamy się do granicy widzę wielką ulgę na twarzy kolegi że mimo wielkiego bólu walczył żeby wjechać na szczyt bez pomocy z zewnątrz. Na szczycie dopinguje kolege że już największe trudności mamy za sobą i pozostał tylko zjazd. Zjazd do przeł. Kowarskiej poszedł sprawnie i bez przeszkód. Na przeł.Kowarskiej nasze drogi się rozstały. Pomogłem na ile mogłem w pojedynkę i byłem uradowany że Flanelos wrócił do domu z tarcza:) Wielkie brawa dla Ciebie kolego!!!