104 min. gór i ściana płaczu

Środa, 12 marca 2014 · dodano: 12.03.2014 | Komentarze 11

Dziś miał być trening z Arielem ale rano dał znać że nie może i straciłem motywacje na jazdę. Poza tym coś słabo się czułem po nocy. Ale zjadliwszy porządne śniadanie poczułem się lepiej i powiedziałem sobie że dziś muszą być góry. W Karpaczu śniegu na drogach się nie uraczy więc przyszła pora na zmierzenie się ze ścianą płaczu:) W kowarach lekko przez miasto. Za Kowarami utrzymywałem równe tempo i po 15' wjechałem do Karpacza. Ruch samochodowy bardzo słaby więc byłem zadowolony. Po chwili skęciłem w kierunku zarzecza i zacząłem podjazd. Od początku bardzo stromo, przełożenia od razu poleciały na najlżejsze jakie miałem.

Po przejechamiu ok. 2 km ostro pod górę w końcu jedyny odcinek płaskiego:)
Po chwili oddechu nadszedł czas na 250 m finałowy podjazd. Tam gdzie tętno zawsze w moim przypadku dochodzi do granic możliwości. Ten podjazd rzeczywiście oddaje moc w nogach:)


Po wjechaniu na szczyt skierowałem się w dół w kierunku Sosnówki i rozpocząłem kolejny tego dnia podjazd przez Zarzecze aby 2 raz zmierzyć się ze ścianą płaczu. Znajdując się drugi raz tym samym miejscu pomyślałem o Marcinie z Piechowic, gdzie tutaj czuł by się jak ryba w wodzie:) Piekielnie ciężki podjazd z jakim się spotkałem no może z wyjątkiem Malgo Palazzo we Włoszech. Różnica jest tylko w długości nasz ma 250 m a ten we Włoszech 6 km:) Na szczycie zjechałem do Białego Jaru i rozpocząłem osławiony już Orlinek. Niestety władze chyba nie chcą aby samochody ani ktokolwiek podjeżdżał pod to wzniesienie bo postawili znak zakazu:)Ale nie patrząc na znaki udało się wjechać:) Potem powolny zjazd i finałowy podjazd pod Kościółek Wang po kostce brukowej. Co prawda nie długi ale nogi już wcześniej dostały popalić. Po 35 km osiągnąłem metę dzisiejszego treningu:)